สมุนไพรเนียมอ้ม มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า ต๋านม่วง ม่วงต๋าน (เชียงใหม่), พังกะ (เลย), เนียม, ฝอยฝา เกดเมือง เนียมสวน (กรุงเทพฯ), กระดูกกบ (สุราษฎร์ธานี), ราก ราม (ปัตตานี), เนียมอ้ม (ภาคเหนือ), เนียม เนียมจีน เนียมบ้าน (ไทย), กกฟ้า เล่งม้ง (จีน) เป็นต้น[1] ลักษณะของเนียมอ้ม ต้นเนียมอ้ม จัดเป็นพรรณไม้ล้มพุ่ม แตกกิ่งก้านสาขาออกรอบ ๆ ต้น ต้นเป็นสีเขียว มีความสูงได้ประมาณ 1-3 ฟุต ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด เป็นพรรณไม้กลางแจ้งที่พบขึ้นตามป่าชื้นทั่วไป[1] ใบเนียมอ้ม ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ ลักษณะของใบเป็นรูปไข่ ปลายใบเรียวแหลมหรือมนก็มี โคนใบสอบ ส่วนขอบใบจักเป็นซี่ ๆ ทู่ ๆ แผ่นใบเป็นสีเขียว ผิวใบเป็นปุ่ม ๆ ก้านใบยาวประมาณ 0.5 นิ้ว[1] ดอกเนียมอ้ม ออกดอกเป็นช่อยาวบริเวณส่วนยอดของก้าน ก้านหนึ่งจะมีช่อดอกประมาณ 5-7 ช่อ ส่วนตัวดอกนั้นมีขนาดเล็ก จะออกตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ กลางดอกมีเกสร 3 อัน[1] ผลเนียมอ้ม ลักษณะของผลเป็นรูปไข่ ก้านผลนั้นจะค่อย ๆ เรียวไปหาโคน[1] สรรพคุณของเนียมอ้ม ชาวจีนจะใช้รากเนียมอ้มปรุงเป็นยาแก้โรคมาลาเรีย (ราก)[1] ดอกนํามาชงเป็นยาดื่มแต่น้ําเป็นยาแก้ไอ (ดอก)[1] รากมีสรรพคุณเป็นยาขับเหงื่อ (ราก)[1] รากใช้เป็นยาพอกหัวฝีหรือสิว (ราก)[1]
ข้อควรระวัง : สําหรับการใช้รากนั้น อย่าใช้มากจนเกินไปหรือเกินกว่าขนาดที่กําหนด เพราะจะทําให้เป็นพิษได้